از مناطق مدرسه گرفته تا جوامع مسکونی و پارکینگ های خرید، سرعت گیرها می تواند اجتناب ناپذیر به نظر برسد. این اقدامات «آرامسازی ترافیک» برای کاهش ترافیک در جایی که سرعت غیرمجاز یک مشکل یا خطر ایمنی است، در نظر گرفته شده است، اما میتوانند به وسایل نقلیهای که با سرعت عادی جاده از روی آنها میروند نیز آسیب وارد کنند. این تکان خوردن می تواند منجر به صدای جیر و جغجغه، مشکلات تراز یا حتی آسیب دیدن لاستیک یا سیستم تعلیق شود.
اغلب در جاده های مسکونی قرار می گیرد،
سرعت گیرها گرد هستند و می توانند به اشکال مختلف متناسب با زمین اطراف ساخته شوند. آنها می توانند به کوتاهی چند اینچ یا چند فوت طول داشته باشند. آنها معمولاً در جادههای اصلی، مسیرهای اتوبوس یا مسیرهای اولیه واکنش اضطراری قرار نمیگیرند، زیرا میتوانند در هنگام حمل بیماران، واکنش کامیونهای آتشنشانی و آمبولانسها را تا 10 ثانیه در هر کوهان کاهش دهند.
در حالی که آنها ممکن است در برخی مناطق موثر باشند، استفاده از سرعت گیر بحث برانگیز است و نگرانی هایی را هم برای رانندگان و هم برای ساکنان ایجاد می کند. نصب آنها گران است، نیاز به تعمیر و نگهداری مداوم دارند و می توانند به وسایل نقلیه ای که با سرعت معمولی جاده حرکت می کنند آسیب وارد کنند. علاوه بر این، آنها می توانند برای وسایل نقلیه اضطراری تاخیر ایجاد کنند و سطح سر و صدا را افزایش دهند.
جایگزینهای زیادی برای سرعتگیرها وجود دارد، از جمله محدودیتهای سرعت پایینتر، علائم بهبود یافته و افزایش حضور مجری قانون. استفاده از این روش های جایگزین باید بر اساس تحقیقات و داده ها باشد تا اطمینان حاصل شود که واقعاً ضروری هستند. اگر از آنها برای کنترل سرعت در یک محله استفاده می شود، باید مشخص شود که آیا مشکل واقعی وجود دارد که از راه های دیگر قابل حل نیست.
بسیاری از صاحبان خانه از سرعت گیرها در محله خود ناراضی هستند، و برخی حتی ترجیح می دهند از جامعه ای که آنها را دارد نقل مکان کنند. آنها ناخوشایند هستند، حرکت آنها برای ویلچر یا کالسکه دشوار است و ممکن است برای ساکنان مسن تر خطر زمین خوردن باشد. سرعتگیرها میتوانند ارزش ملک را کاهش دهند و خریداران احتمالی خانه ممکن است از خانههایی در جوامعی که با آنها هستند اجتناب کنند.